فتح ابواب ملکوت

 

الهی یاری ام فرما تا فتح ابواب ملکوت حاصل شود

و از تعیُّنات عالم ناسوت منخلع گردم

و به سرمنزل معرفت برسم. 

دنیا چون خاشاکی است و من چون مرد کشتی شکسته

و به غرقاب فرو مانده.

  دل از همه برکندم و بر تو دل بستم

و علی الله فلیتوکل المتوکلون را حرز خود ساختم...

 

 

نظر

 

ای بنده! دنیا و آخرت هر دو محل عبورند و نظرْ زندان دنیا و آخرت است.  هر گاه به چهره ی زیبایی نظر افکنی،  نگاه تو،  تو را زندانی می کند و بنده ی او می سازد و دنیا و آخرت تو  را تباه می گرداند. 

نظر باز همراه و همراز من نیست،  چرا که پراکنده است و از من شنوایی ندارد.

ای  بنده! دیده را با قلب خود مهار کن وگرنه هرگز نتوانی از آن نگاهبانی کنی. 

ای بنده! دیده را حفظ کن تا دل تو را پاس دارم.  شهوت را مهار زن تا از تو رفع نیاز کنم. 

دو دیده را حفظ کن و همه چیز را یک سر به سوی من کن!

اگر آن دو را حفظ کنی قلب خود را حفظ کرده ای و زمام حکومت آن بر دست گیری و پراکنده نشوی و یک دل گردی. 

ای بنده! بدانچه  تو را در همان نگاه اول بی نیاز کند بسنده کن و دوباره تماشا آغاز مکن و خویشتن را برای چیزی خوار مگردان .  اگر به سوی ماسوای من نگری به فتنه در افتی!  پس بگو :

«  پروردگار!  این بلا و آزمایش تو بود  »

تا بر تو رحمت آرم. ...

 

 

آنچه گوید خدا...

 

ای بنده! منم خدا! در هر چیزی عجزی نهادم و در هر عجزی فقری. 

بنده ی من آن کس باشد که به خاطر من بر نَفْسِ خویش تنگ گیرد و جز رضایت من،  چیزی نجوید . 

 

آنچه گوید خدا...

 

ای بنده! نه در جهات گوناگون خود را پریشان کن،  نه اسیر معلومات شو و مباد که ظواهر امور تو را رباید! تو را تسلیم اسم خود کنم و اگر وصف من تو را رباید،  تو را تسلیم وصف خودت میکنم و اگر دیگری جز من تو را رباید تو را به نَفْسِ خودت تسلیم خواهد کرد،  و اگر نَفْسَت تو را رباید،  تو را به دشمن تو خواهد سپرد. 

 

 

غیبت، روءیت،شهود

 

غیبت

همان غفلت و دل بر گرفتن است از مردم دنیا و به عبارت دیگر غیبت آن است که در چیزی نگری و به ذات آن مشغول شوی و در حقیقتْ اشیاء هر یک تو را به خود می خوانند و از همین جاست که پریشان دلی و پراکندگی پدید می آید و از یگانه ی« قیُّوم » یعنی آن کس که بر ذات او قائمی،  غافل می گردی و تو را غیبت دست می دهد.  اگر اشیاء بر تو حاکم شوند،  چنان شوی که جز آنها نبینی و هر یک خواهند که مالک تو شوند؛  یا در تو بیم و امید و تعلق انگیزند... 

امّا روءیت

آن است که خدا را در اشیاء بینی و عجز ذاتی هر یک از آنها را مشاهده کنی و بدانی چه نیازمند و کم چاره اند و وجود عاریتی آنها تا چه حد ریشه در آن کس دارد که آنها را بر پا  داشته .  آنها ذاتاً عاجزتر از آنند که تو را پراکنده دل یا فریفته کنند؛  یا به خود خوانند.  ظهور خداوند چنان است که از خلال آنها ذاتیّت آنها را محو و همِّ تو را به سوی خود جذب می کند. 

اما شهود

شهودْ محو بالفعل است در ژرفای نور الهی؛  و ما آن را شهود قلبی نامیده ایم . 

 

🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿

🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾

 

 

معرفی کانال

 

از کانال عرفان اسلامی( کشکول) دیدن فرمایید.

 

 

erfan1eslam1@

 

Telegram. Me/erfan1eslam1

آنچه گوید خدا به....

 

ای بنده!  با تضعیف ضعیف و تقویت قوی،  محبَّت مرا از دیده دور مدار! 

ای بنده! گفتگو هنگامی میوه می بخشد که یکی گوینده و دیگری خاموش باشد. 

ای بنده! اگر مرا بینی،  نزد منی و اگر نبینی،  نزد خویشی.  ببین نزد کدام بهتر است؟!

 

 

آنچه گوید خدا به بنده ی خویش

آنکس که به حضرت من در ایستد،  دو دستش فوق آسمان و زمین و بهشت و دوزخ است و التفاتی به هیچ کدام از آنها ندارد و من او را بسنده ام. 

ای بنده هر چه را با دست خود ساخته ای پیش از آنکه من آنرا با دست خود ویران گردانم،  خراب کن. 

هر چه بر تو تسلط دارد تو بنده ی آنی.

  ای بنده به هر چه بنگری ،  اگر مرا نبینی،  غافل باشی. 

ای بنده! اگر مرا با نظری یکسان در دو چیز که ضد همدیگر می نمایند،  بینی،  قطعاً تو را برای خود بر می گزینم...