سبزه

 

ای کاش که جای آرمیدن بودی

یا این ره دور را رسیدن بودی

 

یا از پس صدهزار سال از دل خاک

چون سبزه امید بر دمیدن بودی

بی وفایی

 

از من رمقی به سعی ساقی مانده است

از صحبت خلق بی وفایی مانده است

 

از باده ی نوشین قدحی بیش نماند

از عمر ندانم که چه باقی مانده است